میناکاری در دوران قاجار

متاسفانه سلسله قاجار باعث تخریب های بسیار زیادی در ایران شد و نه تنها در بخش های اقتصادی و سیاسی، حتا در بخش های هنری نیز آسیب های فراوانی به هنر ایران زد و یکی از این هنرهای آسیب دیده، میناکاری بود. میناکاری در این دوره تنها به میناکاری های پیش پا افتاده بر روی قلیان، کوزه و بادگیر قلیان ها ختم شد. یکی از تفریحات ناصرالدین شاه قلیان کشیدن بود به همین علت می توان قلیان های میناکاری شده ناصرالدین شاه را در آن دوران بعنوان بزرگترین هنر میناکاری آن زمان نام برد. در خانه برخی از اشراف و بزرگان نیز ظروف میناکاری شده ای مانند آفتابه، کمربند، قلیان، گلاب پاش، گوشواره، قوطی سیگار و ... به چشم می خورد.

میناکاری در دوران معاصر

بعد از دوران قاجار، دیگر کسی حس و حال ساخت میناکاری های ارزنده را نداشت و این هنر از رونق افتاده بود ولی به کوشش شکرالله صنیع زاده، توانست کارگاهی تاسیس کند و هنرمندان بزرگی را پرورش دهد که در نتیجه این کار او باعث شد مجدداً هنر میناکاری به دوران اوج خودش بازگردد. اکنون نیز اهمیت زیادی به هنر داده نمی شود و متاسفانه بدلیل فرهنگ آپارتمان نشینی، خبری از خانه هایی با تزئینات میناکاری نیست و تنها میناکاری به ظروف کوچک محدود شده و این محدودیت نیز باعث شده است که قیمت ظروف میناکاری افزایش یابد. در حال حاضر مرکز تولید میناکاری، شهر اصفهان است و هنرمندان این عرصه بیشتر بر روی مینای نقاشی کار می کنند.