تاریخچه

غارنشینان فلات ایران حدود 5000 سال پیش از میلاد مسیح، بدلیل تغییرات آب و هوایی و همچنین نیاز به خوراک و پوشاک، محل زندگی خود را تغییر داده و برای اینکه بتوانند مزارع کشاورزی بوجود بیاورند، به دشت ها روی آوردند و همین حرکت، نقطه آغازین تمدن آنها و البته پیشرفتی برای بشر بود. به مرور زمان و پس از گذشت روزها و ماه ها، این مردمان متوجه شدند که برای پیشروی در کارهایشان، نیاز به ابزار و وسایلی دارند که بتواند مقاومت بیشتر و کارکرد بالاتری نسبت به بدن انسان داشته باشد. کم کم شروع به ساخت ابزارهایی کردند که در ابتدا جنس آنها سنگی بود (سنگ های طبیعی) و با شکل دادن به آنها، توانستند نیازهای خود را رفع کنند.

مس ها نیز یکی از مواد طبیعی بودند که بطور اتفاقی توسط بشر پیدا شد و هنگامیکه تکه های کوچک آن را در آتش قرار می دادند، ذوب میشد و پس از سرد شدن، سخت می شد. از این رو بشر بفکر افتاد محصولاتی که تا کنون با سنگ و خاک و سفال تهیه کرده است، حال با مس یا یک فلز جدید نارنجی رنگ درست کند. کمی بعد متوجه شدند این مذاب مس را می توان شکل داد و برای شکل دادن فقط کافی بود قالبی را درون دل سنگ یا خاک ایجاد کنند و مذاب را درون آن بریزند تا سرد شود و پس از منجمد شدن، آن را مورد استفاده قرار می دادند.

حال نیاز داشتند کمی مس ها را کاربردی تر مصرف کنند و مردم دوران هزاره چهارم پیش از میلاد مسیح، برای شکل دهی بهتر به مس ها، از چکش یا سنگ هایی که شبیه چکش درست کرده بودند، استفاده می کردند. سطح تمام شده مس ها صیقلی تر شد و برای ادوات جنگی نیز، نیزه و تیرهای تیزتری آماده می شد. البته که در آن دوران، افراد آشنایی کافی با ریخته گری نداشتند و تنها می توانستند ابزارهای ابتدایی را تولید کنند. در سال های بعد با پیشرفت بیشتر افراد و همچنین آشنایی با ریخته گری، چاقو و تیغه های مسی نیز ساخته شدند که برندگی قابل توجهی داشتند.